Όταν η Ευρώπη έψαχνε αφεντικό…

της Λίζας Δουκακάρου ( www.aixmi.gr )

Αν κάνετε αυτά που πρέπει θα έχετε τη στήριξή μας, είπε η Γερμανίδα καγκελάριος ως Γυμνασιάρχης, στον μαθητή που δεν έφερε εις πέρας τα καθήκοντα που του είχε αναθέσει. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έσκυψε το κεφάλι και διαβεβαίωσε ότι θα κάνει τα πάντα, αρκεί να παραμείνει έστω και στο προαύλιο του σχολείου. Έχοντας επίγνωση ότι αυτό το «πάντα» μπορεί να σημαίνει την άνευ όρων παράδοση όλων όσων του ζητηθούν…

Και καθώς η απολογητική διάθεση του στριμωγμένου μαθητή, είχε πάρει τη θέση της αρχικής αισιοδοξίας, εκεί στο προαύλιο του γερμανικού σχολείου, κάτω από τα παγωμένα σύννεφα και τα ακόμα πιο παγωμένα χαμόγελα, η Γυμνασιάρχης κλείνει πονηρά το μάτι στους εκλεκτούς της.

Το χαρτί της αποπομπής, έχει ήδη ετοιμαστεί. Λείπουν μόνο οι υπογραφές, η ημερομηνία και η απόφαση αν η ποινή θα είναι προσωρινή ή μόνιμη…Κάπως έτσι ήταν η εικόνα από τη συνάντηση που είχε ο Πρωθυπουργός με την Άνγκελα Μέρκελ.

Κι ενώ η διαδικασία φτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού τρέχει με την ταχύτητα του φωτός, η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ, όχι μόνο παραβλέπει τους καταστροφικούς,για την ευρωπαϊκή ενότητα χειρισμούς της, αλλά επιλέγει με ηγεμονική άνεση και την ιστορική αμνησία.

Θα έπρεπε, ίσως, κάποιος να της θυμίσει ότι κατά τον 20ο αιώνα η Γερμανία είναι υπεύθυνη για τα μεγαλύτερα κρούσματα κρατικής χρεοκοπίας της πρόσφατης ιστορίας, αφού μάλιστα η ίδια ξεκίνησε δυο παγκόσμιους πολέμους και πτώχευσε τουλάχιστον τρεις φορές.

Από το 1924 μέχρι το 1929 η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ζούσε με δανεικά. Δανείστηκε όλα τα κεφάλαια για να καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις του Α’ Παγκοσμίου πολέμου από τις Η.Π.Α. Αλλά και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι απαιτήσεις «ξεχάστηκαν». Και πάλι η Αμερική φρόντισε να διασφαλίσει ότι δεν θα ζητηθούν δυσβάσταχτες πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία.

Με εξαίρεση τις αποζημιώσεις που δόθηκαν σε όσους δούλεψαν καταναγκαστικά, η Γερμανία δεν πλήρωσε καμία αποζημίωση μετά το 1990. Ούτε πλήρωσε τα δάνεια από τα κόστη, από την κατοχή χωρών, όπως η Ελλάδα. Το 1953 στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου, η Γερμανία βρισκόταν για άλλη μια φορά στο χείλος της καταστροφής. Προέτρεπε, παρακαλώντας στην ουσία, τότε, 22 χώρες να τη βοηθήσουν με ελάφρυνση του χρέους της. Μεταξύ αυτών των χωρών και την Ελλάδα, η οποία έσβησε το μισό χρέος και συνέβαλε ουσιαστικά στο τελικό «κούρεμα» χρέους.

Η ισχυρή χώρα του Άξονα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι στην παρούσα φάση το θέμα δεν είναι απλά τι θα κάνει η Ελλάδα με την Ευρωζώνη, αλλά και τι θα κάνει η Γερμανία με την Ευρωζώνη, αφού το πρόβλημα έχει ήδη επεκταθεί και σε άλλες χώρες.

Οι δυτικές δυνάμεις και οι Η.Π.Α που επανειλημμένα τη στήριξαν, αλλά και της επέτρεψαν την ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας, δεν θα δεχθούν έξοδό της από την ένωση χωρίς μεγάλες απαιτήσεις και αντισταθμίσματα. Όσο για τα γερμανικής έμπνευσης σχέδια διάσωσης της Ελλάδας, που υποτίθεται ότι βρήκαν οι οικονομολόγοι της φράου Μέρκελ, με «εχέγγυο» την κρατική περιουσία, οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν, ότι πρόκειται για «Συνταγή» που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση της Ανατολικής Γερμανίας, αλλα δεν λειτούργησε.

 

Όπως και να έχει, οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν το ευαγές ίδρυμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να λειτουργήσει μέσα στα πλαίσια της Συνθήκης, βάση της οποίας ιδρύθηκε, ή θα επιτρέψει στη φιλόδοξη Γυμνασιάρχη, να καταργήσει τις μισές τάξεις, αποπέμποντάς όσους δεν «συμμορφώθηκαν» με τις υποδείξεις…