να θυμηθώ, να μην ξεχάσω...
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε να συντελείται μια ολομέτωπη επίθεση από τα μίντια και όχι μόνο κατά των φοιτητών και των μαθητών της χώρας μας, οι οποίοι μεθαύριο θα αποτελέσουν τον βασικό αιμοδότη του ασθένη που λέγεται Ελλάδα.
Σ'αυτήν την χώρα, όπως και σε κάθε δημοκρατική χώρα, κάθε κυβέρνηση ''προσπαθεί'' να κάνει μεταρρυθμίσεις και να παράγει έργο. Ως γνωστόν μία απ'όλες τις μεταρρυθμίσεις η οποία βρίσκεται επί μονίμου βάσεως ψήλα στην ατζέντα του κάθε πρωθυπουργού που σέβεται τον εαυτό του, είναι και αύτη που αφόρα την παιδεία μας.
Τα παραδείγματα πολλά και ενδιαφέροντα. Τα τελευταία χρόνια μόνο, χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα όπως αυτό του Αρσένη, της Γιαννάκου και τώρα της Διαμαντοπούλου. Κάποιες μεταρρυθμίσεις μπορεί να ξεκίνησαν με τις καλύτερες προοπτικές, όμως στην πορεία τα αποτελέσματα ήταν αν μη τι άλλο απογοητευτικά.
Αν θα παρομοιάζαμε το σύστημα παιδείας μ'εναν άνθρωπο εθισμένο στις πλαστικές επεμβάσεις και τους κατά καιρούς περαστικούς υπουργούς με τον πλαστικό χειρούργο τότε πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε το απότελεσμα.Μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα...ο ασθενής είναι φρικτά παραμορφωμένος και ο γιατρός πρέπει να δει το όνομα του γραμμένο σε αγωγές και μηνύσεις.
Ειλικρινά δεν θέλω να είμαι αρνητικός, ούτε καταστροφολόγος αν και οφείλω να ομολογήσω ότι κάπως έτσι φαίνομαι με αυτά που γράφω και σκέφτομαι. Σίγουρα κάποια σημεία των μεταρρυθμίσεων αυτών ήταν σωστά ( θεωρητικά τουλάχιστον ) και μπορεί να είχαν θετικά αποτέλεσματα και να βελτίωναν την κατάσταση στον τομέα της παιδείας αν εφαρμόζονταν με σωστό και ορθολογικό τρόπο και είχαν γίνει οι κατάλληλοι χειρισμοί για μια ομαλή μετάβαση στα νέα δεδομένα και τις νέες συνθήκες. Στο σύνολο τους όμως οι μεταρρυθμίσεις αυτές ήταν πρόχειρες, ανεπαρκείς και έγιναν με βίαιο και απότομο τρόπο. Γι'αυτό απέτυχαν και στην πράξη δεν εφάρμόστηκαν ποτέ παρά μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα.
Στην όμορφη αυτή χώρα που είναι τιμή μας να ζούμε, δυστυχώς η παιδεία είναι η αγαπημένη πόρνη του κάθε φιλόδοξου πολιτικού που ασελγεί πάνω της και βγάζει όλα του τα απωθημένα, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις και το πιο σημαντικό, χωρίς οικονομικό αντίτιμο...!!!!
Έτσι βλέποντας, όπως προανέφερα, το σύνολο των πολιτικών, των δημοσιογράφων και των καθηγητών της χώρας ( οι τελευταίοι μάλιστα θα έπρεπε να ντρέπονται διπλά για την υποκρισία τους και την διπροσωπία τους ) να είναι εναντίον των μαθητών και των φοιτητών, απορώ...!!! Ναι, υπάρχουν φοιτητές που εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα ή φοιτητές που θέλουν να λουφάρουν ή φοιτητές που έχουν ακραιές απόψεις και κλείνουν τα πανεπιστήμια, όπως υπάρχουν και αυτοί που επίσης εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα ή θέλουν να διαβάσουν και να δώσουν εξετάσεις για να πάρουν πιο γρήγορα το πτυχίο τους και θέλουν ανοιχτά πανεπιστήμια.Όμως όλοι αυτοί είναι νέοι άνθρωποι και θα κληθούν να δημιουργήσουν πάνω στις στάχτες και τα αποκαϊδια των προηγούμενων γενιών. Έχουν άποψη και είναι αυτοί που θα δουλεύουν, περισσότερο για να επιβιώσουν και όχι για να ζουν αξιοπρεπώς. Γι' αυτό ρωτάω...ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;
Κατά την άποψη μου, είναι προτιμότερο να ''αγωνίζεσαι'' και να ''αντιστέκεσαι'' και ας μην ξέρεις πάντα ακριβώς για ποιον λόγο το κάνεις (βλ. φοιτητές) ,από το να προσπάθείς να αλλάξεις πράγματα, καταστάσεις και συστήματα με λανθασμένους χειρισμούς και με μικροκομματικές μηχανοραφίες (βλ. πολιτικοί).
Ίσως να είναι καλύτερα ένα πανεπιστήμιο κλειστό, παρά ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό με σαθρά θεμέλια, χωρίς έρευνα, βασισμένο στη οικογενειοκρατία. Ίσως να είναι καλύτερα ένα σχολείο κλειστό παρά ένα σχολείο χωρίς βιβλία, χωρίς δασκάλους, βασισμένο στην δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία του ελληνικού κρατους. Αφήστε τα παιδιά να μιλήσουν και πάνω απ'όλα ακούστε τα. Αφήστε τους νέους να σας δείξουν τον δρόμο. Αφουγκραστείτε τις επιθυμίες και τις αγωνίες τους και ίσως τότε γίνετε πιο σοφοί!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να αποφεύγονται τα υβριστικά σχόλια.