Η Ευτέρπη & το σκουπιδαριό....!!!!

να θυμηθώ, να μην ξεχάσω...

Σκουπίδι : οτιδήποτε άχρηστο ή βρόμικο, που συνήθως το απομακρύνουμε με την σκούπα.

Αυτός είναι ένας πρόχειρος ορισμός που βρήκα γοογλάροντας στο διαδίκτυο για την λέξη σκουπίδι. Είναι ένας καλός ορισμός θα έλεγα, με μία πρώτη ανάγνωση αλλά αν το σκεφτείτε λίγο καλύτερα θα συνειδητοποιήσετε ότι λείπουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά από την λέξη αυτή. Έτσι στα γρήγορα μου έρχονται στο μυαλό λέξεις όπως δυσοσμία, παθογόνοι μικροοργανισμοί, μολύνσεις, σήψη, σαπίλα και βέβαια λυπηρή και ταπεινωτική εικόνα.

Ας σας διηγηθώ τώρα μια μικρή ιστορία που διαδραματίστηκε στην γειτονιά μου, προχθές το βράδυ γύρω στις 11:30 και με ενέπνευσε να γράψω αυτές τις γραμμές.

Στην γειτονιά μου λοιπόν (μία κλασσική γειτονιά μεγαλούπολης, με όλα της τα θετικά και όλα της τα αρνητικά ) ζει και μία ηλικιωμένη κυρία, η κυρία Ευτέρπη. Για να μην ξοδεύετε χωρίς σοβαρό λόγο την φαιά σας ουσία με το να φαντάζεστε πως είναι η κυρία Ευτέρπη....θα σας βοηθήσω εγώ. Δεν είναι αυτό το μοντέλο της συμπαθητικής ηλικιωμένης κυριούλας που θα σου χαμογελάσει, θα σου προσφέρει ένα κομμάτι ζεστή χωριάτικη πίτα και θα σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι δικό της παιδί!!!! Είναι το εντελώς αντίθετο θα έλεγα. Σου κάνει όλα τα παραπάνω και μόλις σε κερδίσει ''βγαίνει'' ο δαίμονας από μέσα της έτοιμος να σε κατασπαράξει. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι μου θυμίζει εκείνη τη ''γλυκιά'' γριούλα στην ταινία Duplex ( όσοι δεν την έχετε δει σας την προτείνω ανεπιφύλακτα ). Προχθές το βράδυ λοιπόν την ώρα που αναζητούσα διάφορες πληροφορίες μέσα στο διαδίκτυο μετακινούμενος από σελίδα σε σελίδα ( κοινώς σέρφαρα ) η κυρα Ευτέρπη ''χτύπησε'' μετά από πολύ καιρό. Αυτήν την φορά θύματα της οι καημένοι φοιτητές της απέναντι πολυκατοικίας. Η Ευτέρπη βγήκε στο μπαλκόνι και άρχισε να τους στολίζει με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα και αυτούς και τις οικογένειες τους και τα χωριά τους και την καταγωγή τους και την ανατροφή τους και και.....!!!! Κανείς και τίποτα δεν της ξέφυγε. Κι όλα αυτά μέσα σε 30 δεύτερα.

Τώρα θα μου πείτε για να βρίζει του φοιτητές βραδιάτικα μάλλον δίκιο θα είχε. Ή κανένα πάρτι θα έκαναν και θα είχαν στο διαπασών την μουσική, ή θα καθόντουσαν στο μπαλκόνι να πιούν καμιά μπυρίτσα και θα της πετούσαν στραγάλια στο τζάμι ή τέλος πάντων θα είχαν κάνει κάποια μπαγαποντιά για να της μπουν στο μάτι! Κι όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν είχε συμβεί. Απλά οι ''ανεδαίστατοι-προκλητικοί'' αυτοί νέοι έκαναν το ''εγκληματικό λάθος'' να ρίξουν τα σκουπίδια τους στον δικό μας κάδο που ξεχύλιζε και όχι στον δικό τους που επίσης ξεχύλιζε. Αυτό για την Ευτέρπη σε περίοδο απεργίας των υπαλλήλων καθαριότητας ή καταλήψεων των χωματερών από τους συνδικαλιστές είναι έγκλημα που τιμωρείται με δημόσιο εξευτελισμό από άμβωνος ( στην προκειμένη μπαλκόνι ).

‘Ολα αυτά τα αναφέρω γιατί το ''σκουπιδαριό'' είναι επίκαιρο θέμα και μας κάνει να αισθανόμαστε λιγάκι άβολα τις τελευταίες ημέρες μέσα σε όλα τα άλλα. Όμως σίγουρα δεν είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο ή ένα φαινόμενο που πηγάζει μόνο από την κρίση και την οικονομική ύφεση στην οποία βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ιδίως στις μεγαλουπόλεις. Κάθε φορά που είναι να ανοίξει σε κάποια περιοχή ένας Χ.Υ.Τ.Υ ή παλαιότερα ένας X.Y.T.A, έχουμε ''ολοκαύτωμα''. Κάθε φορά που οι υπάλληλοι των δήμων στον τομέα καθαριότητας έχουν αιτήματα και διεκδικούν τα δικαιώματα τους ο αστικός ιστός γίνεται χωματερή και τα πνευμόνια μας μπουκώνουν από την δυσοσμία.

Σίγουρα στα πλαίσια αυτής της δύσκολης εποχής που διανύουμε πολλά εργασιακά κεκτημένα έχουν χαθεί και ίσως δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη. Το θέμα όμως των σκουπιδιών δεν πρέπει να το αντιμετωπίσουμε μονοδιάστατα και μόνο σε επίπεδο εργασιακό και συνδικαλιστικό αλλά να το δούμε πιο ολοκληρωμένα. Δεν μιλάμε ούτε για έλλειψη βενζίνης, ούτε για κυκλοφοριακό, ούτε για ανεπάρκεια δημόσιας συγκοινωνίας, ούτε για πλήγμα στον τουρισμό. Μιλάμε για απειλή της δημόσιας υγείας. Οι υπάλληλοι στον τομέα καθαριότητας είναι κάποιοι από μας, ζουν δίπλα μας και μαζεύουν τα ''άπλυτα'' μας. Είναι ήρωες με όλη την σημασία της λέξεως και όλοι γνωρίζουμε ότι μία τέτοια δουλειά πολύ δύσκολα θα την έκανε κάποιος. Γι΄ αυτό αξίζουν την αμέριστη συμπαράσταση μας. ‘Ομως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παίζουν με την δημόσια υγεία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα αυτό.

Βέβαια αυτή είναι η μία πτυχή του προβλήματος, ίσως και η πιο μικρή. Το θέμα των σκουπιδιών, ένα πολιτισμένο κράτος πρέπει να το αντιμετωπίσει σφαιρικά, όχι μόνο σε επίπεδο αποκομιδής, αλλά και  σε επίπεδο διάθεσης, διαχείρισης, ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης. Τεχνογνωσία υπάρχει, λύσεις υπάρχουν, παραδείγματα που εφαρμόζονται στο εξωτερικό υπάρχουν, ''λεφτά υπάρχουν'' ( εντάξει εντάξει πλάκα κάνω...). Αυτό που λείπει  είναι πολιτική βούληση, σωστή οργάνωση, προγραμματισμός, σχεδιασμός καθώς και ενημέρωση των πολιτών. Τα απορρίμματα με σωστή διαχείριση μπορεί να αποδειχθούν ''θησαυρός''. Κάποια βήματα το ελληνικό κράτος έχει κάνει στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών κανονισμών όμως όχι γοργά.

Έτσι επιστρέφοντας πάλι στην αρχική μου ιστορία και αφήνοντας στην άκρη την υποκειμενική μου άποψη για την γριούλα, σκέφτηκα ότι η κυρα Ευτέρπη ίσως και να είχε δίκιο. Για λάθος λόγους, αλλά είχε. Και τι θέλω να πω με αυτό: Τα σκουπίδια είναι ανθρώπινο δημιούργημα, όχι δημιούργημα της φύσης. Και το πρόβλημα αυτό η φύση από μόνη της δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει άμεσα και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έχει τον μηχανισμό αλλά δεν είχε υπολογίσει τον ρυθμό με τον οποίο ο άνθρωπος τα παράγει. Έτσι λοιπόν πρέπει όλοι μας, σεβόμενοι την ζωή μας και το περιβάλλον να συμβάλουμε ο καθένας ατομικά, πέρα από την συλλογική προσπάθεια και την συμβολή της πολιτείας, στο θέμα των απορριμμάτων. Ας παράγουμε λιγότερα κι ας τα διαχειριζόμαστε καλύτερα. Μόνο ένας κάδος χρειάζεται στο πίσω μπαλκόνι μερικές σακούλες και λίγη υπομονή.